Ons Verhaal

EEN LEVEN ZONDER SPIJT​

“Voor RedPill durfde ik nooit de persoon te zijn wie ik echt diep van binnen was. Ik voelde altijd een enorme roeping om iets bijzonders te doen met mijn leven, maar had niet de ballen om actie te zetten. Ik zat op z’n zachtst gezegd vast en was doodsbang om mijn leven te eindigen met spijt.”​

vroeger was
het anders

IK WILDE PETER PAN WORDEN.
YEAH RIGHT...​

Mijn naam is Arel. Vroeger fantaseerde ik altijd over een vrij en blij leven. Als kleine jongen droomde ik ervan om iets groots te doen met mijn leven.

Mijn naam is Arel. Vroeger fantaseerde ik altijd over een vrij en blij leven. Als kleine jongen droomde ik ervan om iets groots te doen met mijn leven.

Maar dromen bestaan helemaal niet jongen!

En je moet nou eenmaal dingen doen die niet leuk zijn

Mijn dromen sloegen al snel stuk op de realiteit. Als tiener leerde ik dat ik het leven op ‘safe’ moest spelen. Ik begon steeds meer te geloven dat een bijzonder leven alleen mogelijk was voor mensen met geluk of die in een rijk gezin geboren waren. In ieder geval niet voor mij. 

Ik liet mijn leven al snel afhangen van de standaarden van de samenleving. Omdat ik vaak tegendraads was, kreeg ik regelmatig van familie en vrienden te horen dat het leven nou eenmaal anders in elkaar steekt: “Je moet zometeen gewoon zo hoog mogelijk studeren, een zo goed mogelijke baan krijgen, trouwen, kinderen krijgen, af en toe plezier maken, en je laatste jaren genieten van je pensioen.”

Het leven is gewoon zoals het is...

Ondanks ik niks voelde voor deze manier van leven, wist ik als puber niet beter. Mijn hele sociale omgeving, en alles wat ik meemaakte en zag op TV of op school bevestigde dat een droomleven niet voor mij was weggelegd.

Brokenheart
ArelJong

Een klein ventje vol twijfels

"Doe maar normaal, want dan doe je al gek genoeg."

Rond mijn 18e ging ik net als mijn vrienden een studiekeuze maken. Toen ik eenmaal met mijn vader in gesprek ging over welke richting ik op zou gaan, begon ik enorme twijfels te krijgen. Het leek wel alsof mijn levensdoel om diploma’s en banen moest gaan. 

Ik dacht: “Is dit nou het leven? Is dit alles? Gaat het nou echt hierom? Ben ik hier nou voor op de wereld gezet? Serieus?” Ik begreep de levenswijze niet waar iedereen zo oké mee leek te zijn.

Het voelde allemaal gewoon zo zinloos...

Ergens was ik me ervan bewust dat ik later enorm veel spijt zou krijgen wanneer ik gewoon oogkleppen op zou doen en toch voor dit leven zou kiezen. Maar ondanks ik wist dat dit mij ongelukkig zou maken, had ik gewoon niet de ballen om los te breken en uit te zoeken waar mijn hart dan wel lag. Ik was te bang wat anderen ervan zouden vinden als ik mijn eigen weg in zou slaan. Ik besloot de massa te volgen en koos voor een studie die mij het minst kut leek…

Zie ik de Matrix?
Of zie ik hem als enige niet?

Doelloos chillen

Omdat ik te bang was voor de spiegel

De eerste jaren switchte ik 3 keer van studie en voelde ik me erg leeg van binnen. Ik vond het moeilijk om alleen te zijn met m’n gedachten en ik begon mezelf steeds meer af te leiden van de werkelijkheid.

Voor een lange tijd bestond mijn leven uit zo min mogelijk studeren en zoveel mogelijk oppervlakkig plezier maken. Diep van binnen was ik doodsbang voor de richting waar mijn leven naartoe leek te gaan. Ik deed er alles aan om mezelf niet te confronteren met mijn werkelijke situatie.

Denk eens aan je toekomst...

Ik kreeg al vaak genoeg te horen dat ik geen ‘normaal kind’ was: “Je bent de enige die zijn leven niet serieus neemt en als je zo doorgaat zal je armoedig eindigen.”

Ik wist dat ik niet goed bezig was en dat ik echt wat aan mijn situatie moest doen. Maar ongeacht dit besef deed ik er alles aan om mij niet bezig te houden met mijn toekomst. Ik had gewoon te weinig moed om mezelf aan te kijken in de spiegel.

Doellooschillen
Schapen

Een wereld van zombies

"We doen werk dat we niet leuk vinden om dingen te kopen die we niet nodig hebben, zodat we indruk kunnen maken op anderen."

Ik vond het bizar om te zien dat de rest van de wereld wel een perfect leven leek te leiden. Iedereen had het ‘goed en druk’, wat het ‘nieuwe succesvol’ bleek te zijn. Mijn hele omgeving leek zonder problemen te settelen met een leven naar de traditionele normen. Het leven leek wel om huizen en leaseauto’s te gaan. Ik voelde me een ‘Alien’ in een wereld waar ik me gewoon niet bij kon scharen.

IK VOND HET MOEILIJK OM OVER MIJN SITUATIE TE PRATEN

Ik dacht dat alles aan mij lag en besloot mij aan te passen aan het ideaalbeeld van anderen. Ik ging terug naar school en deed de belofte aan mijn moeder om mijn diploma te halen.

Geen paar maanden verder merkte ik dat ik me er gewoon niet toe kon zetten om aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Hoe graag ik het ook wilde, het lukte me gewoon niet. Ik kon het gewoon niet over m’n hart verkrijgen om een ‘normaal leven’ te leiden. Ik kreeg regelmatig kritiek op mijn denkwijze, waardoor ik niet naar een alternatief durfde te zoeken. Ik was bang wat anderen van mij zouden vinden en ik deed dus niks. Ik zat op z’n zachtst gezegd vast…

Hey Mr. Babyface!

Mag ik je ID-kaart zien?

Achter mijn zogenaamde glimlach voelde ik me een lange tijd een enorme mislukking. Heel de wereld was bezig met ‘iets opbouwen’, terwijl ik zelf maar niet vooruit kon komen.

Omdat ik een kinderlijk gezicht had en nog geen 60 kg woog werd ik in mijn 20s nog vaak gezien als een 16-jarig ventje. 2 jaar lang deed ik regelmatig een poging om naar de sportschool te gaan, maar door de vele ‘skinny-opmerkingen’ gaf ik al snel op. Ik begon mij steeds onzekerder te voelen.

Monday chestday

Wat ik er toch allemaal voor over had om een beetje erkenning te krijgen

De opmerkingen van anderen maakten mij boos! Ik wilde laten zien dat ik het wel in me had om een man te worden. Om zelfverzekerder te worden besloot ik mijn hart en ziel in fitness te stoppen. Ik leerde mijn lichaam kennen en hield alles bij wat ik deed. Ik deed er alles aan om zo sterk mogelijk te worden. 

Jarenlang streefde ik het verkeerde doel na, puur omdat ik de connectie met mezelf miste. Ik droeg strakke shirtjes en was continu op zoek naar de bevestiging van anderen.

true story

Alle grote jongens zijn van binnen het kleinst

Na zeven jaar van toewijding & discipline

…merkte ik dat dit totaal niet de oplossing was. Er veranderde niks en ik bleef mij ongelukkig voelen. Ik had er zo ontzettend veel tijd in gestopt en dit voelde erg zwaar. Ik begon me steeds kutter te voelen en ik deed er alles aan om niet mijn negatieve emoties te hoeven voelen.

ArelSelfieRood2

De ontsnapping...

Deze tijd begon ik mezelf steeds vaker te verdoven in het festivalleven. Dit leek voor mij nog de enige manier om mij vrij en verbonden te voelen in deze wereld. Ik probeerde van alles om de controle te krijgen over mijn leven: ik had zo de illusie dat ik een bestaan kon opbouwen als fitness-model. Toen mijn contract na een jaar afliep sloegen alweer mijn ambities stuk op de werkelijkheid.

Ha, die Arel!

"Gaat hij nou alweer iets proberen? Doe toch normaal man!"
ArelSelfie

Van mijn omgeving kreeg ik het advies om mijn studie weer op te pakken, wat ik eventjes probeerde om er vervolgens weer achter te komen dat ik me er gewoon echt niet toe kon zetten.

Ik wilde me vrij voelen, waardoor ik besloot om met 2 vrienden een poging te wagen met ondernemen. Dit zou gaan slagen en ik zou voor eens en voor altijd verlost zijn van de dagelijkse sleur. We werkten er keihard voor, maar toen dit na een jaar compleet misliep belandde ik in een diepe identiteitscrisis.

Godverdetievustering

Ik was 27 en wist totaal niet meer wie ik was

Ik snapte mijn hele leven niet en raakte de controle kwijt. Alle opmerkingen leken waarheid: “Arel, een droomleven bestaat niet, hoe vaak ga je nog iets proberen? Je zult blijven falen dus kies gewoon voor zekerheid, doe iets!”

"Je ne regrette rien"

Ik begon veel motiverende content te bekijken op YouTube. 1 gedachte hielp een depressie voorkomen: “ik zou deze wereld hoe dan ook niet verlaten met spijt dat ik mijn leven nooit eerlijk aan mezelf had geleefd. Ik moest en zou een andere weg vinden om uit deze mentale gevangenis te komen!”

ArelSteef

1 december 2017

Een dag die ik nooit meer zal vergeten...
ArelSteef

Het was die avond dat ik een kleine beslissing maakte die mijn hele leven voorgoed zou veranderen. Ik googelde op ‘beste boek persoonlijke ontwikkeling en succes’ en kwam uit op…

Napoleon Hill – Think and Grow Rich

De volgende dag begon ik met lezen en was ik direct hooked. De denkwijze die Napoleon Hill beschreef opende mijn ogen. Het was precies wat ik nodig had. Ik las het boek meerdere keren achter elkaar en ik begon voor het eerst absoluut te geloven dat ik het echt in me had om iets geweldigs te doen met mijn leven.

Ik maakte een plan en vertelde mijn vriendin dat ons leven vanaf nu compleet zou veranderen… en gelukkig aarzelde ze geen seconde om in mij te geloven. Stefanie, ik ben je voor het leven dankbaar!

Alle schepen verbranden

Je gaat all-in of je gaat niet, er is geen andere weg!

Ik nam de sprong in het diepe en vertelde mijn familie en vrienden dat ik per direct zou stoppen met mijn studie. Ik had nog een minuscuul huurhuisje, een havo diploma, en een parttime job als boodschappenbezorger. Mijn omgeving probeerde mij tegen te houden door op mij in te praten, maar ik luisterde niet: “dit keer zou ik voor mezelf kiezen!”

ER WAS GEEN PLAN B MEER

Ik maakte met mezelf de afspraak dat het niet uit zou maken hoe moeilijk de reis zou worden, ik zou hoe dan ook een leven creëren op basis van mijn eigen definitie van succes.

Omdat ik nog helemaal geen ervaring had met ‘dromen verwezenlijken’ ben ik mij gaan verdiepen in de verhalen van bekende succes-figuren. Ik bestelde boek achter boek en probeerde zoveel mogelijk te leren op het gebied van spiritualiteit, persoonlijke ontwikkeling en succes.

Schepenverbranden

Samen sta je sterker

Koentje

"Arie, binnen 6 maanden vliegen we de lucht in!!"

Tegelijkertijd sloot ik een pact met mijn beste maat om deze route samen in te slaan. We besloten een app te bouwen waarmee we mensen weer met elkaar zouden verbinden in de echte wereld.

We waren ambitieuze jongens die het echt gingen maken!

Richard

"Boys, we weten wat we willen, de hoe zoeken we onderweg wel uit. Let's go!"

Onderweg kwamen we Richard tegen die geïnspireerd raakte van ons verhaal. Nadat hij een aantal maanden mee had geholpen besloot hij zich aan te sluiten bij de missie.  

Een jaar lang deden we ons best om mensen te vinden met de juiste skills, en dit lukte! We hadden ons eerste team bij elkaar en begonnen aan onze app te werken.

Maar het liep anders dan verwacht...

Illusie

De illusie!

"Everybody has a plan until they get punched in the face."
Illusie

Na 8 maanden flopte ons plan. Het hele idee bleek mijn waanidee te zijn geweest. Vervolgens raakten we alle mensen kwijt waarmee we samenwerkten.

Dit voelde alsof ik van een berg afviel

Ik was weer terug bij af en de opmerkingen van familie en vrienden kwamen weer binnen: “Het is alweer mislukt. Je hebt ook nog is een studieschuld. Waarom ga je niet iets normaals doen en een echt leven opbouwen?”

De kritiek deed mij veel pijn, maar ik was vastberaden: ik had de afspraak met mezelf gemaakt om nooit voor minder te settelen dan een gelukkig en betekenisvol leven, precies op mijn manier. Ik geloofde absoluut in mijn visie en besloot de lessen te leren die nodig waren.

Een duwtje de juiste kant op

Wie the fuck ben ik en wat wil ik nou eigenlijk met m'n leven?

Ik deed veel moeite om mij te omringen met mededromers die al veel verder waren op hun eigen pad. Ik ben ze met mijn leven dankbaar voor het advies dat ze gaven: “wanneer je je echt vrij en gelukkig wilt voelen zal je eerst een diepe duik moeten nemen in je hart. Je moet het innerlijke werk doen. Je moet ontdekken wie je bent en waarom je leeft.”

Ik stelde mezelf voor de eerste keer de belangrijkste vragen:

Waarom doe ik wat ik doe?
Wat is mijn levensdoel?
Wie wil ik echt diep van binnen zijn?
Wat wil ik met mijn leven doen?
Wat wil ik achterlaten op deze wereld? En nog belangrijker: Waarom?

Ik kwam er al snel achter dat dit traject erg zwaar zou gaan worden. Ik wist nog helemaal niet hoe ik dit kon doen of welke stappen ik moest nemen. Ik had geen keus: ik moest me voor de eerste echte keer gaan confronteren met mezelf, iets waar ik mijn hele leven bang voor was geweest en wat ik zo ver had weggestopt dat ik het bijna was vergeten…

Arelmediteren3
Quote6
Eindelijk

Eindelijk...

Door diep in mijn verleden te graven...

…kwam ik erachter dat ik in mijn jongere jaren hard was gekwetst door mijn beste vrienden. Toen ik 13 was vertelden de jongens uit mijn vriendengroep dat ze niet meer met mij om wilden gaan door hoe ik was. In 1 keer raakte ik al mijn vrienden kwijt en ik was nog te jong en onderontwikkeld om hier mee om te kunnen gaan. Indirect gaf ik een zeer verkeerde betekenis aan dit incident, namelijk: 

“ik mag mezelf niet of nooit zijn, want anderen houden niet van mijn ‘echte-ik’ en zij zullen mij dan kwetsen.”

Deze overtuiging was diep in mijn onderbewustzijn gekomen, en heeft zo alles in mijn leven bepaald.

Vroeger...

Voor dit proces had ik nooit geweten dat dit trauma zo’n grote impact had gehad. Ik was het gewoon helemaal vergeten! Juist door de verkeerde betekenis die ik aan dit trauma had gegeven, durfde ik nooit echt mezelf te zijn.

Hierdoor had ik nooit keuzes gemaakt die eerlijk aan mezelf waren

Deze ontdekking deed me ontzettend veel pijn, maar het bewustzijn was precies wat ik nodig had.

Vanaf nu...

Door de kleine dingen uit mijn verleden had ik mijn hele leven en al mijn keuzes gebaseerd op wat anderen voor mij wilden in plaats van eerlijk te zijn aan mezelf. Ik dacht:

Dit stopt voor eens en voor altijd. Dit eindigt hier. Vanaf nu bepaal ik (en alleen ik!) hoe ik mijn leven zal leven.

Quote6
Eindelijk
Purpose

Mijn Purpose

Het bevond zich waar het altijd al lag:
aan de andere kant van mijn grootste angsten

Alles viel op z’n plaats: door mijn ontdekking in het traject snapte ik in 1 keer waarom ik altijd zo graag de mensen hielp die zoals ik waren. Ik snapte eindelijk waarom ik hier zoveel voldoening uithaalde en waar ik mijn leven aan moest spenderen.

Mijn Purpose is om zoveel mogelijk mensen te helpen hun leven te transformeren;

om mensen te helpen los te breken en een leven te creëren naar wie ze echt zijn. Ik voelde het diep in mijn ziel: dit is echt het pad van mijn hart. Hier ga ik mijn hele leven aan spenderen. Ik ga hier mijn levenswerk van maken! Het is iets waar ik geen eens betaald voor hoef te worden. Ik kan het gewoon niet laten. Het is mijn natuurlijke obsessie.

Doordat ik mezelf heb ontdekt is mijn oude bekrompen-ik compleet verdwenen. Door met mijn hart op één lijn te komen, heb ik automatisch de behoefte gekregen om op mijn eigen manier een zo groot mogelijk verschil te maken op de levens van anderen. Ik geloof gewoon echt dat de wereld een betere plaats wordt wanneer we allemaal ons leven zouden spenderen aan de dingen die in lijn liggen met wie wij echt zijn.

We kunnen er gewoon niet omheen:

Wanneer we doen wat ons echt gelukkig maakt, dan heeft dit niet alleen een positieve invloed op onszelf, maar ook op de wereld om ons heen. Hoe meer mensen dit doen, hoe mooier de wereld zal worden!

En daarom ben ik samen met mijn mede-pioniers RedPill gestart!

Redpill

Een Beweging op een Missie
Purpose

Wij geloven dat het tijd is om ons te verenigen en het anders te doen: om samen te veranderen hoe we leven; om de essentie van het leven in te zien; om ons met elkaar te verbinden en als eenheid te pionieren naar een nieuwe prachtige wereld voor ons allemaal.

Wij zijn vastberaden om een zo groot mogelijke bijdrage te leveren aan de wereld, terwijl we zelf ons Ultieme Leven leven…

…iets waar ik vroeger van gedroomd had!

Redpill

een beweging op een missie
ArelFinal

De belangrijkste les die ik heb geleerd

“Follow your heart. It knows all things.” -Paulo Coelho

Mij werd verteld dat dromen niet bestaan en dat ik het op ‘safe’ moest spelen. Achteraf gezien heb ik geleerd dat dit niet waar hoeft te zijn. Mijn Hart heeft altijd al geweten wie ik moest worden. Zelfs in de tijden dat ik nog nog geen flauw benul had wat ik met mijn leven wilde doen, had ik continu een bepaald gevoel dat aan me knaagde; ik had bepaalde gedachten die mij iedere avond wakker hielden;

het stiekeme gevoel dat mijn leven voor meer was weggelegd dan wat mij altijd was wijsgemaakt...

Een lange tijd durfde ik hier niet naar te luisteren, waardoor ik in een enorme identiteitscrisis belandde. Achteraf ben ik zo ontzettend dankbaar voor al die jaren van pijn. Door mijn gevoel niet meer weg te stoppen, maar juist al mijn vragen te onderzoeken – en om vervolgens all-in te gaan op mijn droom, heb ik nu het gevoel dat ik mijn eigen film leef.

Wat ik jou wil vertellen is dat indien jij ook een bepaalde roeping voelt (en of je dit nou je Hart, het Universum, de Kosmos, Spirit, God, of je onderbuikgevoel noemt maakt niet uit), Heb gewoon fucking schijt en volg dat gevoel, doe het gewoon, want echt: je komt vanzelf op je lotsbestemming.